terug naar interviews

Evelyne Denis: “Iets creëren in anderhalf uur is voor mij een echte uitdaging.”

Vorig jaar, tijdens haar deelname aan de Nationale Kampioenschappen Bloemsierkunst in België, leerden we Evelyne Denis kennen. Bijna een jaar later ontmoeten we haar opnieuw, maar nu in de Franse Jura tijdens het evenement Le Printemps Palladien, waar ze een van de kandidaten is van de Palladium Flower Cup 2025.  12 jonge floristen gingen er de uitdaging aan om 5 creaties te realiseren zonder voorafgaande voorbereiding en met materialen ter beschikking gesteld door de organisatie. Onder hen 10 Franse kandidaten, onze landgenote Evelyne Denis en een Chinese kandidaat.

Evelyne vertelt ons meer over haar parcours als florist, waarom ze aan deze wedstrijd wou deelnemen en hoe ze haar toekomst ziet.

“Ik heb een klein atelier in Gembloux. Ik houd van kunst in het algemeen en vooral van schilderkunst en kleuren. Ik werk echt heel graag met kleuren.
In 2018 behaalde ik mijn diploma als bloemist bij IFAPME. Ik werkte bij een traiteur, maar wilde eigenlijk een echt artistiek beroep vinden, want dat is wat ik echt leuk vind. En zo ben ik begonnen met bloemsierkunst – ik wou iets doen met niet-eetbare producten – en ik vond het geweldig. Ik ben erin gedoken en je ontdekt er al snel de artistieke kant in terug. In eerste instantie keek ik niet speciaal naar de bloem, maar vooral naar de kleuren. Daarna ben ik pas echt van de bloem leren houden, van de vorm van de bloem, van de bloemhoofden en de stelen. Ik begon de bloem echt te accepteren zoals ze is en niet alleen om het kleurenspel.”

In de schilderkunst meng je kleuren, met bloemen krijg je telkens een andere kleur, dat is toch iets ingewikkelder?
“Ja, dat klopt, het gaat eigenlijk meer om de combinaties. Hoe breng je een kleur tot zijn recht met een achtergrond en laat je die echt goed uitkomen zonder echt naar de vorm van het boeket te kijken. Dat is echt waar ik naar kijk.”

Waarom heb jij je voor de Palladium Flower cup ingeschreven?
“Vorig jaar tijdens de Belgische Kampioenschappen had ik enorm veel stress. Ik neem dus deel aan deze wedstrijd om me meer op mijn gemak te voelen in een wedstrijdsituatie. Het feit dat ik in een bepaalde tijd het juiste idee moet vinden, blokkeert me.

In mijn atelier ben ik altijd alleen, ik werk met niemand samen. Dus als ik een uur voor mijn stuk hout blijf zitten, kan ik me dat veroorloven. Ik heb al mijn materiaal naast me liggen, dus ik kan beginnen met fantaseren, creëren, mislukken, opnieuw beginnen. Ik sta nooit onder tijdsdruk bij het creëren. Iets creëren in anderhalf uur is voor mij dus echt een uitdaging.

Tegelijkertijd wou ik nieuwe dingen leren, nieuwe technieken ontdekken, verschillende manieren van werken zien en mezelf opnieuw uitdagen. En hier heb ik echt heel leuke dingen gezien. Ik vind hun manier van werken echt heel leuk.”

En wat is precies het verschil?
Ik heb ontdekt hoe ze bloemen helemaal ontleden. Er was een florist die voor zijn masker (één van de opdrachten) kleine bloemblaadjes op kleine stukjes ijzer kleefde. Er zijn beslist bloemisten in België die ook op die manier werken, maar ik had dit nog niet gezien. Het is fijn om de stijl van iemand anders te ontdekken.

Er werd ook veel met grassen gewerkt. Sommigen hebben grassen gevlochten en aan hun creatie toegevoegd. Ook dit is iets waar ik nooit aan gedacht had. Dus ik hier gewoon nieuwe ideeën gezien en ben hier dus rijker uitgekomen! Een heel mooie ervaring.

Ik ben er helemaal klaar voor om volgend jaar opnieuw deel te nemen. Ik denk dat ik over een paar jaar ook kan meedoen om te winnen. Nu weet ik dat ik dat niveau nog niet bereikt heb.”

Dus jij speelt de wedstrijd tegen jezelf?
Precies, op dit moment is het echt tegen mezelf. Ik wil onder tijdsdruk leren werken. Het gaat om een  idee hebben en ermee doorgaan. Want anders verlies je veel tijd. Ik weet dat ondertussen wel, maar helaas heb ik dat tijdens deze wedstrijd weer gedaan. Het is me wel gelukt om plezier te beleven aan de wedstrijd. Hoe meer tijd verstrijkt, hoe meer plezier ik beleef aan het maken van een wedstrijdstuk.

En ik wil ook meer vertrouwd raken met andere materialen. Want er zijn veel materialen die ik in mijn atelier niet gebruik, maar die ik hier heb ontdekt. Ook bij de Nationale Kampioenschappen heb ik veel nieuwe materialen gezien. Tot nu toe heb ik die zelf nog niet getest, maar nu wil ik me daar wel op toeleggen.

In eerste instantie ging het me om het mentale aspect van de wedstrijd, maar deze keer heb ik echt technieken gezien die ik zelf wil toepassen.

Ik haal nu al veel inspiratie uit de natuur. In Gembloux zijn er heel veel velden. Ik heb de natuur echt vlakbij het atelier. Ik mag takken en materialen knippen uit de tuin van de buurman. Bij een andere buurvrouw mag ik klimop knippen … Ik heb zelfs klanten die gedroogde bloemen meebrengen naar de winkel … Aan grassen had ik nog niet gedacht… maar die heb ik dus ook vlak bij het atelier en daarmee wil ik nu zeker aan de slag.

Een nieuwe coach
Tijdens de Belgische Kampioenschappen was mijn zus mijn assistente. Ik vind het fijn om gezelschap te hebben en iemand te hebben met wie je over bepaalde dingen kan overleggen. Nu is mijn man meegekomen. Hij komt uit een andere wereld, namelijk informatica, retro games en dat soort dingen. Het is leuk dat ik hem heb kunnen meenemen in mijn wereld. En hij heeft gezien wat ik miste, wat ik had kunnen verbeteren. Ik heb dus een nieuwe coach met een andere kijk op de dingen. Dit kan ook veel bijdragen aan de creativiteit en/of aan de manier van organiseren. Mijn man is erg georganiseerd, heel rechtlijnig en regelmatig, terwijl bij mij alles scheef moet zijn …  ik hou eigenlijk niet van rechtlijnigheid … Wij vullen elkaar dus goed aan 😊 “

Hoe zie je de toekomst?
“Zoals ik tijdens het vorige interview (voor de Belgische Kampioenschappen) al zei: er is een nieuwe wereld voor me open gegaan, nieuwe deuren, een nieuwe kijk … Ik geef toe dat ik van meer droom…

Het is een beetje zoals een kunstenaar die bekend begint te worden. Ik zou het fantastisch vinden als mensen over een paar jaar zeggen: ik wil naar Evelyne gaan niet omdat het Evelyne Denis is, maar om haar kunst, haar stijl, om wat ze vertegenwoordigt.

Ik wil wel blijven doorgaan met mijn atelier, want ik hou echt wel van mijn atelier. Ik krijg hier veel kleine creatieve opdrachten. Ik kan hier creëren en experimenteren. Maar het zou leuk zijn om misschien meer artistieke projecten te doen, ook op andere plaatsen, buiten het atelier.”