terug naar interviews

De Palladium Flower Cup, een verrijkende vriendschappelijke wedstrijd voor jong talent

 Tijdens Le Printemps Palladien (31/05-02/06/2025) namen 12 enthousiaste jonge floristen deel aan de tweede editie van de Palladium Flower Cup (een organisatie van Le Collège Floral de France): 10 Franse kandidaten uit verschillende departementen, een Belgische en een Chinese deelnemer.
De driekoppige jury: Gilles Pothier, Adeline Cuvier en Elvina Etievant stonden voor de zware taak om alle werken te beoordelen. Ze bekroonden volgende winnaars:

• Pauline Gaudré (goud)
• Michael Pat Hoi Tong (China) (zilver)
• Fanny Thomas (brons)

 Enkele kandidaten vertellen ons over hun ervaringen en uitdagingen: Evelyne Denis (podcast FR/ interview NL), Michael Pat (interview NL/FR) en Gwendal Antrope (podcast FR/interview NL).

Meilleur Ouvrier de France, Gilles Potier stond ons te woord in naam van de jury (Podcast FR). Hij deelt met ons zijn ervaring als jurylid en vertelt ons meer over hoe belangrijk wedstrijden zijn. Hij heeft bovendien nog een paar tips leuke voor deze uitzonderlijke wedstrijd. Gilles blikt terug op zijn carrière en maakt een boeiende vergelijking tussen zijn generatie en die van de bloemisten van vandaag. De bloemenwereld laat hem niet los en hij wil graag nog een steentje bijdragen om jong talent te ondersteunen.  

Hoe heb jij als jurylid de wedstrijd ervaren?
GP: Voordat we het over het werk hebben, wil ik de kandidaten een pluim geven voor hun instelling en hun manier van omgaan met elkaar. Ik heb daar heel veel waardering voor. Natuurlijk hadden ze stress, maar toch glimlachten ze. Ze deelden wat ze konden delen om elkaar te helpen, terwijl ze natuurlijk ook heel erg geconcentreerd waren op hun eigen werk.

Wat het professionele werk betreft, konden we vaststellen dat sommigen alles in zich hebben om hogerop te komen. Anderen zullen, zoals bij alle wedstrijden, hun werk in vraag moeten stellen en moeten werken aan verbetering om volgend jaar of iets later het vereiste niveau te bereiken. Een wedstrijd is jezelf blootgeven, laten zien wat je kunt. Sommigen zijn hier al een tijdje mee bezig. Zij scoren hierdoor beter. Anderen beginnen pas aan het avontuur. En je moet ergens beginnen natuurlijk! Dat ben ik zelf ook niet vergeten. Als je begint, heb je niet al teveel zelfvertrouwen en het lukt ook niet altijd meteen. Maar daarna, door hard te werken, komt het goed.

Ik heb twee zeer aangename dagen beleefd op een prachtige locatie. De organisatoren hebben echt alles in het werk gesteld om ervoor te zorgen dat alles goed verliep en de kandidaten hebben zich fantastisch gedragen. En de zon was voor de gelegenheid ook van de partij in de Jura (naast jammer genoeg een paar hevige onweersbuien).

Zie jij wedstrijddeelnemers als concurrenten of als concullega’s?
Ik ben zelf ook deelnemer geweest en ik heb tijdens een wedstrijd nooit iemand als concurrent gezien. Of hij nu in mijn stad woonde, en dat was het geval, omdat mijn goede vriend Jean-Jacques Ducourthial en ik samen begonnen zijn en we kwamen uit dezelfde stad,  of niet …  alles ging altijd ver boven de concurrentie.

Bij deze kandidaten is er zeker een verbindende factor, omdat ze uit verschillende regio’s komen. Ze hebben elkaar hier leren kennen en op de dag zullen ze elkaar bellen omdat ze met een bepaalde vraag zitten of omdat ze een taak hebben in de regio van die collega. Ik ben daar vrijwel zeker van en dat is ook fantastisch, want dat is precies de verbindende factor die we nodig hebben in ons beroep.

Niet alles draait om zaken doen. Je moet natuurlijk je brood te verdienen en iedereen moet concessies doen en luisteren naar zijn/haar klanten, maar we hebben zo’n prachtig beroep met zoveel poëzie en de menselijke relaties mogen we zeker niet verwaarlozen.

Heb je nog bijkomende ideeën voor de organisatie van de wedstrijd?
Zoals gezegd ben ik heel positief over de organisatie van het event en van de wedstrijd. Gaëtan, Kathy en mevrouw Canard hebben echt alles gedaan om het event te doen slagen. Bravo hiervoor!

Maar misschien een tip? Er zijn hier standhouders aanwezig met allerlei bloemen, bloeiende planten, kruiden… en dat is echt interessant. Ik denk dat het misschien een leuk idee is om  een soort osmose te creëren tussen de wedstrijd en de exposanten. Waarom de kandidaten niet laten werken met materialen van de standhouders en die creaties tentoonstellen in de gangpaden tussen de standhouders, waardoor de bezoekers ook allen daarheen zouden gaan. Zo zou je minder twee aparte werelden hebben.

Ik vind het ook heel fijn dat deze wedstrijd plaatsvindt in de Jura. Dit is echt wat we nodig hebben in Frankrijk: bloemenevenementen in verschillende regio’s. Zo ontdek je ook nieuwe regio’s.

Merk jij een verschil tussen jouw generatie van floristen en de huidige jonge talenten?
Onze generatie heeft bedrijven opgebouwd met vaak onredelijke werktijden. We hebben dit met plezier gedaan, maar soms ook wel omdat we niet beter wisten. We hadden ook niet altijd geweldige communicatiemiddelen.

Wij, ikzelf en vele anderen, wilden de nadruk leggen op het vakkundige aspect van ons beroep. Ons idee was ‘Als ons werk goed gedaan is, zal het altijd erkend worden. De klanten zullen naar ons toe komen en we hoeven niet te veel reclame te maken’. Dat was relatief waar, ook al hadden we het beter kunnen doen, maar ik denk dat dat vandaag de dag niet meer zou lukken. Vakbekwaamheid is natuurlijk nog altijd heel erg belangrijk, want anders zou het betekenen dat alleen mensen die goed kunnen communiceren de betere floristen zouden zijn en zo werkt het ook niet, natuurlijk.

Ik ervaar in elk geval dat er veranderingen plaatsvinden. Sommige daarvan irriteren me een beetje. Ik ben het niet altijd eens met bepaalde dingen, maar we moeten afwachten, tolerant zijn, en er zullen ongetwijfeld goede dingen uit voortkomen.

Hoe wil jij, als Meilleur Ouvrier de France en met een bloeiende carrière als bloemist in hartje Parijs achter de rug bijdragen aan de toekomst van het beroep?
Ik ben hier nu al! Ik ben naar hier gekomen uit sympathie en om een bescheiden bijdrage te leveren als jurylid, maar ook om deel uit te maken van dit kleine avontuur waarin de kandidaten iets moois beleven. Ik draag ook nog mijn steentje bij de UNF, de nationale bloemistenschool in Parijs, een instelling met een prachtige school, en ik participeer er aan het opzetten van lessen en competities, vooral aan dingen die echt op de mens gericht zijn.

Aan wie ervoor openstaat, wil ik graag een beetje doorgeven van wat ikzelf geleerd heb. Ik was 18 jaar toen ik mijn eerste zaak kocht. Ik had geen ervaring, had geen mentor en we hadden ook niet dezelfde professionele hulpmiddelen als vandaag. Ik heb mijn fouten behoorlijk duur betaald… Dus een beetje zoals ouders met hun kinderen doen: als we hen een beetje de pijn van de beginperiode kunnen besparen, dan doen we dat graag. En soms lukt dat, soms lukt het ook niet, maar ik denk dat het onze plicht is om te proberen om onze passie, die ons in leven hield, die ons ook gevormd heeft, door te geven aan jong talent!

Dat is een mooie boodschap! Heel erg bedankt.